مقاله کوتاه: بررسی اپیدمیولوژیک مبتلایان به ترمبوز وریدهای عمقی در بیمارستان ولیعصر بیرجند از سال ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۳

زمینه و هدف: ترمبوز وریدهای عمقی (deep vein thrombosis)، در صورت تأخیر در تشخیص و درمان می‏تواند منجر به عوارض جدی مانند آمبولی ریه شود. با توجه به اهمیت ارزیابی و توصیف بیماری در هر جامعه، این مطالعه با هدف بررسی اپیدمیولوژیک بیمارانdvt انجام شد. روش تحقیق: این مطالعه توصیفی-تحلیلی، بر روی تمام بیمارانی که با تشخیص dvt در سال‏های 1388 تا 1393 در بیمارستان ولیعصر بیرجند بستری شدند، صورت گرفت. یک دانشجوی پزشکی آموزش‏دیده؛ با بررسی پرونده، شرح حال انترن، گزارش پرستار و دستورات پزشک معالج، پرسشنامه محقق ساخته را برای هر بیمار تکمیل کرد. سپس با بیماران به صورت تلفنی تماس گرفته شد و در مورد وضعیت بیمار از نظر عوارض بیماری، بستری مجدد و یا فوت سؤال و اطلاعات در پرسشنامه ثبت گردید. درنهایت داده ها، کدبندی و در نرم افزار spss (ویرایش 18) وارد شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آماری test-t و x2 در سطح معنی‏داری 05/0>p صورت گرفت.. یافته ها: در مدت مطالعه، 263 نفر با تشخیص dvt در بخش‏های قلب و داخلی بیمارستان ولیعصر بیرجند بستری شدند. 2/50درصد آنها مرد بودند. میانگین سنی افراد مورد مطالعه 45/18±84/55 سال بود. در 1/98درصد افراد، اندام تحتانی درگیر بود. شایع ترین عامل خطر بی‏حرکتی و کمترین عامل، سابقه خانوادگی dvt بود. بین عوامل خطر dvt و جنس، فقط سیگار معنی‏دار بود که در مردان شایع تر بود. 8/3درصد بیماران در طی 5سال به علت عوارض dvt فوت کردند. شش درصد عود بیماری و آمبولی ریه در 4/3%افراد، مشاهده شد. نتیجه گیری: شایع ترین عامل خطر dvt، بی‏تحرّکی است؛ بنابراین لازم است پیشگیری لازم در افراد پرخطر انجام شود تا احتمال بروز dvt کاهش یابد.